جملات شرطی نوع دو

ساختار جملات شرطی نوع دوم

جملات شرطی نوع دوم در زبان انگلیسی در دوره زبان انگلیسی بزرگسالان در مشهد آموزش داده می‌شود. جملات شرطی نوع دوم برای بیان آرزوها و موقعیت‌های خیالی استفاده می‌شوند. این جملات به ما امکان می‌دهند بتوانیم به راحتی درباره آرزوها و شرایط خیالی صحبت کنیم، پس برای بالا بردن سطح زبان انگلیسی خود باید  ساختار جملات شرطی نوع دوم را به خوبی بیاموزید و تمام نکات آن را با تمرین زیاد به خاطر بسپارید.

برای درک بهتر جملات شرطی نوع دوم انگلیسی به مثال زیر توجه کنید:

‌ If I had more time, I would travel the world. 

اگر وقت بیشتری داشتم، به دور دنیا سفر می‌کردم.

(گوینده در حال حاضر وقت کافی ندارد، اما در صورت داشتن وقت بیشتر، سفر می‌کرد. انگار گوینده در حال گفتن آرزوی خود است.)

نکته‌ مهمی که باید به آن توجه کرد، استفاده از were به‌ جای was در افعال to be برای تمام فاعل‌ها در بخش شرطی است. برای مثال،

 If I were you, I would take the job.

اگر به جای تو بودم، آن کار را می‌گرفتم.

توجه داشته باشید که در این جمله با فاعل  I فعل توبی were استفاده شده است. این موضوع، به این دلیل است که were درواقع جز تغییرناپذیر جملات شرطی نوع دوم بوده و نباید فعل دیگری را جایگزین آن کرد. 

نکته دیگر در آموزش جملات شرطی نوع دوم این است که می‌توان ترتیب بخش‌های جمله را تغییر داد بدون اینکه معنای آن تغییر کند. برای مثال،

 I would travel the world if I had more time. 

من دور دنیا سفر می‌کردم اگر وقت داشتم.

همان معنای جمله‌ قبلی را دارد. در این حالت، نیازی به استفاده از کاما بین دو بخش جمله نیست.

در برخی موارد، به ‌جای would می‌توان از could یا might استفاده کرد تا درجه‌ احتمال یا توانایی را نشان داد. برای مثال،

 If I knew French, I could work in Paris. 

اگر فرانسوی بلد بودم، می‌توانستم در پاریس کار کنم.

کاربرد جملات شرطی نوع دوم

کاربرد جملات شرطی نوع دوم با مثال به شرح زیر است:

بیان موقعیت‌های غیر واقعی یا خیالی در زمان حال یا آینده

اصلی‌ترین و شناخته‌شده‌ترین کاربرد این جملات زمانی است که می‌خواهیم شرایطی را بیان کنیم که وقوع آن‌ها بسیار بعید است، اما می‌خواهیم تصور کنیم اگر واقعی بودند چه می‌شد. مثلا:

If I lived in New York, I would visit Central Park every day.

اگر در نیویورک زندگی می‌کردم، هر روز به پارک مرکزی سر می‌زدم.

(در واقعیت، گوینده در نیویورک زندگی نمی‌کند. فقط یک تصور خیالی است.)

توصیه‌ یا نصیحت مودبانه و غیرمستقیم

برای ارائه‌ پیشنهاد یا مشاوره‌ای که قصد داریم با لحنی نرم‌تر بیان کنیم، از این ساختار کمک می‌گیریم؛ به ‌ویژه زمانی که نمی‌خواهیم لحنمان مستقیم یا دستوری باشد.

If I were you, I would talk to my manager before quitting.

اگر جای تو بودم، قبل از استعفا با مدیرم صحبت می‌کردم. 

بیان آرزوهای غیرممکن یا رویاهای دور از واقعیت

این جملات برای وقتی هستند که فرد بخواهد یک موقعیت خیالی را توصیف کند که تحقق آن در دنیای واقعی یا ممکن نیست یا به گذشته‌ای غیرقابل‌دستیابی برمی‌گردد.

If I were the queen, I would have a lot of money.

اگر من ملکه بودم، پول زیادی داشتم. (در این موقعیت، امکان ندارد گوینده جمله روزی ملکه شود! پس کاملا غیرواقعی است و او تنها می‌خواهد آرزو یا یک شرایط خیالی را توصیف کند.)

بیان توانایی یا احتمال فرضی با استفاده از could یا  might 

در این نوع استفاده، به جای would از افعال کمکی دیگر استفاده می‌شود تا مفهوم احتمال، امکان یا توانایی در شرایط غیرواقعی تقویت شود.

If she studied harder, she could pass the exam.

اگر سخت‌تر درس می‌خواند، می‌توانست امتحان را قبول شود.

درخواست مودبانه و رسمی در موقعیت‌های اجتماعی یا حرفه‌ای

یکی از ظریف‌ترین و کاربردی‌ترین استفاده‌ها، زمانی است که می‌خواهیم درخواستی داشته باشیم که با احترام و ملاحظه بیان شود. 

Would it be okay if I used your phone for a minute?

امکانش هست یک لحظه از تلفنتان استفاده کنم؟

تفاوت جملات شرطی نوع دوم با سایر جملات شرطی

برای این که بهتر بتوانید ساختار جملات شرطی نوع دوم را درک کرده و تفاوت آن را با سایر جملات شرطی متوجه شوید، به جدول زیر توجه کنید:

مثال برای جملات شرطی نوع دوم

برای این که آموزش جملات شرطی برای شما جا بیفتد و بتوانید از این جملات بهتر استفاده کنید، به مثال‌های زیر توجه نمایید:

If I were a bird, I would soar above the mountains.

اگر پرنده بودم، بالای کوه‌ها پرواز می‌کردم.

If she knew the answer, she would tell us immediately.

اگر جواب را می‌دانست، فورا به ما می‌گفت.

If they practiced more, they could win the championship.

اگر بیشتر تمرین می‌کردند، می‌توانستند قهرمان شوند.

If I had a time machine, I would visit ancient Rome.

اگر ماشین زمان داشتم، به روم باستان سفر می‌کردم.

If we lived by the sea, we might go swimming every day.

اگر کنار دریا زندگی می‌کردیم، شاید هر روز شنا می‌رفتیم.

If he spoke Spanish, he would apply for the job in Madrid.

اگر اسپانیایی صحبت می‌کرد، برای شغل در مادرید درخواست می‌داد.

If I were you, I would take the opportunity without hesitation.

اگر جای تو بودم، بدون تردید از این فرصت استفاده می‌کردم.

If the weather were better, we could have a picnic in the park.

اگر هوا بهتر بود، می‌توانستیم در پارک پیک‌نیک داشته باشیم.

If she had more confidence, she might start her own business.

اگر اعتماد به ‌نفس بیشتری داشت، شاید کسب ‌و کار خودش را راه‌اندازی می‌کرد.

If I won the lottery, I would donate a portion to charity.

اگر در قرعه‌کشی برنده می‌شدم، بخشی را به خیریه اهدا می‌کردم.

نکات مهم در استفاده از جملات شرطی نوع دوم

در استفاده از جملات شرطی نوع دوم اشتباهات زیر را تکرار نکنید:

ترکیب نادرست زمان‌ها در بند شرطی و بند نتیجه

استفاده از زمان‌های نامتناسب در دو بخش جمله می‌تواند منجر به ابهام شود.

استفاده از was به جای were در جملات فرضی

در جملات شرطی نوع دوم، برای تمام فاعل‌ها از were  استفاده می‌شود.

استفاده همزمان از unless و if

در یک جمله شرطی، نباید همزمان از unless و if استفاده کرد.

استفاده از will در بند شرطی نوع اول

در جملات شرطی نوع اول، بند شرطی باید در زمان حال ساده باشد، نه آینده.

استفاده نادرست از would در بند شرطی نوع دوم

در جملات شرطی نوع دوم، بند شرطی باید در زمان گذشته ساده باشد، نه شامل would.

چه مواقعی نباید از شرطی نوع دوم استفاده کرد؟

در موارد زیر استفاده از جملات شرطی نوع دوم در آن‌ها توصیه نمی‌شود:

• زمانی که شرایط مطرح ‌شده واقعی، ممکن‌الوقوع یا محتمل‌الوقوع در آینده هستند؛ در این موارد، استفاده از شرطی نوع اول مناسب‌تر است.
• هنگامی که هدف، بیان حقایق علمی، قوانین طبیعی یا واقعیت‌های همیشگی است؛ در چنین موقعیت‌هایی، شرطی نوع صفر به‌ کار می‌رود.
• در مواردی که موضوع جمله به رخدادهای واقعی در گذشته مربوط است که امکان تغییر آن‌ها وجود ندارد؛ در این حالت، شرطی نوع سوم کاربرد دارد.
• زمانی که قصد دارید درخواستی مودبانه اما واقعی و اجرایی بیان کنید؛ استفاده از ساختار جملات شرطی نوع اول یا زمان حال مناسب‌تر خواهد بود.
• در موقعیت‌هایی که نیاز به راهنمایی یا پیشنهاد فوری و عملی وجود دارد. شرطی نوع دوم ممکن است حالت غیرواقعی و دور از ذهن ایجاد کند.
• زمانی که هدف، ارائه‌ توصیف دقیق از یک برنامه‌ریزی یا پیش‌بینی مشخص در آینده است. در این صورت، استفاده از زمان آینده ساده یا نوع اول مطلوب‌تر است.
• در نگارش‌های رسمی یا تخصصی که وضوح و قطعیت بیان اهمیت دارد؛ استفاده‌ بی‌رویه از شرطی نوع دوم ممکن است باعث ابهام یا تفسیر نادرست گردد.
• هنگامی که می‌خواهید احساسات، واکنش‌ها یا تصمیمات واقعی نسبت به شرایط موجود را بیان نمایید؛ شرطی نوع دوم به دلیل حالت فرضی خود مناسب نخواهد بود.

تمرین ها شرطی نوع 2

برای یادگیری گرامر انگلیسی، راهی جز تمرین مداوم وجود ندارد. در ادامه تمرین‌هایی برای جملات شرطی نوع دوم زبان آماده کردیم که آموخته‌های خود را بسنجید:

گزینه مناسب را انتخاب کنید.

    If I __________ more time, I would learn to play the piano.

1. a) have
2. b) had
3. c) will have
4. d) has

    She would travel more if she __________ a better job.

1. a) had
2. b) has
3. c) have
4. d) will have

    If they __________ a car, they would go on a road trip.

1. a) own
2. b) owned
3. c) will own
4. d) owns

    He would be happier if he __________ more friends.

1. a) have
2. b) had
3. c) has
4. d) will have

    If we __________ in the countryside, we would have a garden.

1. a) live
2. b) lived
3. c) will live
4. d) lives

    I would buy that book if it __________ cheaper.

1. a) is
2. b) was
3. c) were
4. d) be

    If you __________ earlier, you wouldn’t be late.

1. a) leave
2. b) left
3. c) will leave
4. d) leaves

جملات زیر را با استفاده از فرم صحیح افعال در پرانتز کامل کنید.

    If I __________ (know) her address, I would send her a letter.

    He would help you if he __________ (be) here.

    If they __________ (study) harder, they would pass the exam.

    We would go for a walk if it __________ (not/rain).

    If she __________ (have) a car, she would drive to work.

    I would call him if I __________ (have) his phone number.

    If you __________ (exercise) regularly, you would feel better.

متن درک مطلب  (Reading Comprehension)

If I had a million dollars, I would travel around the world. I would visit every continent and learn about different cultures. I would also buy a house for my parents and donate some money to charity. If I were rich, I wouldn’t worry about bills or debts. I might even start my own business and help others find jobs.

What would the person do first if they had a million dollars?

Would they buy a house for themselves or someone else?

What would they not worry about if they were rich?

Would they consider starting a business?

What is one way they would help others?

پاسخ سوالات چهارگزینه‌ای: 

1. b) had
2. a) had
3. b) owned
4. b) had
5. b) lived
6. c) were
7. b) left

پاسخ سوالات جای ‌خالی:

•     knew
•     were
•     studied
•     didn’t rain
•     had
•     had
•     exercised

سخن نهایی

جملات شرطی نوع دوم یکی از کاربردی‌ترین ابزارهای زبان انگلیسی برای صحبت درباره‌ شرایطی هستند که در واقعیت وجود ندارند یا احتمال وقوعشان بسیار کم است.

این نوع جمله‌ها به ما اجازه می‌دهند تا دنیایی خیالی بسازیم و رفتارها یا نتایجی را تصور کنیم که اگر اوضاع جور دیگری بود، چه می‌شد.

یکی از نکات جالب در مورد شرطی نوع دوم این است که حالت فرضی و ذهنی جمله باعث می‌شود لحن گفتار هم نرم‌تر و غیرمستقیم‌تر شود. به همین دلیل، این نوع جملات علاوه بر کاربرد در مکالمات روزمره، در موقعیت‌های رسمی، آموزشی و حتی ادبی نیز جایگاه ویژه‌ای دارند.

سوالات متداول