جملات شرطی در انگلیسی

گرامر جملات شرطی با آنچه که ما در زبان فارسی داریم، تفاوت زیادی دارد. شاید به همین خاطر است که برخی از زبان‌آموزان ممکن است در استفاده از آن‌ها گیج شوند. 

گرامر conditional sentences به شما کمک می‌کند درباره فرضیات و موقعیت‌هایی که در آینده یا گذشته احتمال وقوع آن را می‌دادید، صحبت کنید. پس لازم است آن را به خوبی فرا بگیرید. در این مقاله قصد داریم به طور کامل درباره انواع جمله شرطی در انگلیسی و کاربردشان صحبت کنیم.

آموزش جملات شرطی در زبان انگلیسی

جملات شرطی (Conditional Sentences) شاید پیچیده‌ترین و در عین حال شیرین‌ترین بخش آموزش گرامر زبان انگلیسی باشند. این جملات، همانطور که می‌توانید از نام آن‌ها حدس بزنید، به ما امکان می‌دهند تا درباره موقعیت‌های احتمالی یا خیالی و حتی وقایع علمی صحبت کنیم. 

مثلا:

If you heat water to 100°C, it boils.

اگر آب را تا 100 درجه گرم کنیم، می‌جوشد.

یا این که می‌توانیم موقعیت‌های خیالی را بیان کنیم و مثلا بگوییم:

 If I had wings, I would fly.

اگر بال داشتم، پرواز می‌کردم.

به طور کلی، در زبان انگلیسی کودکان و بزرگسالان ما 4 نوع جمله شرطی داریم که می‌توان گفت ساختار جملات شرطی در انگلیسی از دو بخش اصلی تشکیل شده‌ است؛ بخشی که شرط یا وضعیت را بیان می‌کند که معمولا با if یا unless  آغاز می‌شود و بخشی که نتیجه یا پیامد آن شرط را نشان می‌دهد.

درواقع، قسمت شرط موقعیت را توضیح می‌دهد و نتیجه می‌گوید اگر آن موقعیت اتفاق بیفتد، چه خواهد شد. برای مثال،

If it rains, we will stay indoors

اگر باران ببارد، ما در خانه می‌مانیم.

بخش If it rains شرط را بیان می‌کند و بخش we will stay indoors نتیجه آن شرط است.

نکته مهم در استفاده از جملات شرطی این است که به هیچ عنوان نباید آن‌ها را با جملات شرطی فارسی مقایسه کنیم.

برای این که جملات شرطی بسازید باید تنها به کاربرد آن‌ها دقت کنید؛ مثلا، اگر می‌خواهید درباره یک حقیقت انکار ناپذیر صحبت کنید، از جمله شرطی نوع 0 استفاده کنید، حتی اگر در زبان فارسی ما چنین جمله‌ای را به صورت التزامی یا گذشته بیان می‌کنیم.

انواع جملات شرطی

انواع جملات شرطی در دوره زبان انگلیسی بزرگسالان و کودکان به شرح زیر هستند:

شرطی نوع صفر (Zero Conditional)

در آموزشگاه زبان انگلیسی به شما می‌آموزند که جملات شرطی نوع صفر به‌ منظور بیان واقعیت‌های کلی، قوانین علمی و حقایق همیشگی به‌ کار می‌روند.

این جملات نشان می‌دهند که اگر یک وضعیت خاص رخ دهد، نتیجه‌ای مشخص و غیرقابل تغییر به دنبال دارد.

به عبارت دیگر، شرط و نتیجه همیشه صادق هستند. در این نوع ساختار، هیچ‌گونه عدم قطعیتی وجود ندارد. شرط همواره منجر به همان نتیجه می‌شود.

ساختار گرامری شرطی نوع صفر

If + زمان حال ساده، زمان حال ساده

نمونه و مثال از جملات شرطی نوع صفر

If you heat ice, it melts.

اگر یخ را گرم کنی، ذوب می‌شود.

If you don’t eat, you get hungry.

اگر غذا نخوری، گرسنه خواهی شد.

If it’s a weekday, I go to work.

اگر روز کاری باشه، من میرم سر کار.

شرطی نوع اول  (First Conditional)

جملات شرطی نوع اول برای صحبت درباره موقعیت‌های واقعی و محتمل به‌ کار می‌رود. این جملات، نتیجه‌ای را توصیف می‌کنند که به ‌طور منطقی ممکن است در آینده رخ دهد.

پاراگراف قبل در واقع به این معناست که اگر قسمت شرط رخ دهد، در آینده اتفاقی خواهد افتاد. در این نوع شرط، عنصر احتمال وجود دارد و نتیجه به تحقق شرط وابسته است.

ساختار گرامری First Conditional

If +  زمان حال ساده، will + مصدر

مثال‌ و نمونه جملات شرطی نول اول

If it rains tomorrow, I will stay home.

اگر باران ببارد، من در خانه می‌مانم.

If you study hard, you will pass the exam.

اگر به سختی درس بخوانی، امتحان را قبول می‌شوی.

If they don’t hurry, they will miss the train.

اگر عجله نکنند، قطار را از دست می‌دهند.

شرطی نوع دوم  (Second Conditional)

جملات شرطی نوع دوم به‌ منظور بیان موقعیت‌های فرضی، غیرواقعی یا بسیار بعید در زمان حال یا آینده استفاده می‌شوند.

در این ساختار، گوینده آگاه است که شرایط مطرح‌شده احتمالا تحقق نخواهند یافت، اما فرض آن‌ها را برای بیان یک نتیجه فرضی بررسی می‌کند.

ساختار گرامری شرطی نوع دو

If +  گذشته ساده، would + مصدر

مثال‌ و نمونه جملات در شرطی نوع دو

If I won the lottery, I would buy a house.

اگر لاتاری برنده شوم، یک خانه میخرم.

If I were you, I would take the job.

اگر جای تو بودم، این شغل را قبول می‌کردم.

If it snowed in the Sahara, it would be a miracle.

اگر در صحرای ساهارا برف ببارد، معجزه خواهد بود.

نکته: در زبان رسمی، برای تمامی فاعل‌ها در این ساختار از were استفاده می‌شود، حتی برای اول شخص مفرد یا همان I.

شرطی نوع سوم  (Third Conditional)

جملات شرطی نوع سوم برای توصیف موقعیت‌هایی به‌ کار می‌رود که در گذشته اتفاق نیفتاده‌اند، اما گوینده در حال بررسی پیامدهای فرضی آن‌ها است. این جملات اغلب حاوی لحنی از پشیمانی یا تحلیل شرایط گذشته هستند.

ساختار گرامری جملات شرطی نوع سوم

If +  گذشته کامل، would have + قسمت سوم فعل (past participle)

مثال‌ از Third Conditional

If I had studied harder, I would have passed the exam.

اگر بیشتر درس می‌خواندم، امتحان را پاس می‌کردم.

If she had seen the sign, she wouldn’t have parked there.

اگر او علامت را میدید، در آن‌جا پارک نمی‌کرد.

If we had left earlier, we would have caught the train.

اگر زودتر می‌رفتیم، به قطار می‌رسیدیم.

شرطی ترکیبی  (Mixed Conditionals)

جملات شرطی ترکیبی زمانی استفاده می‌شوند که زمان شرط و نتیجه با یکدیگر متفاوت باشند. این ساختار زمانی به‌ کار می‌رود که تاثیر یک رویداد گذشته بر وضعیت حال یا برعکس را نشان ‌دهد.

حالت اول شرط در گذشته، نتیجه در حال

If +  گذشته کامل، would + مصدر

مثلا:

If I had studied medicine, I would be a doctor now.

اگر پزشکی می‌خواندم، الان دکتر بودم!

حالت دوم شرط درحال، نتیجه در گذشته

If + گذشته ساده، would have + past participle

مثلا:

If I were more confident, I would have spoken at the meeting.

اگر اعتماد به نفس بالاتری داشتم، در جلسه صحبت می‌کردم.

جملات شرطی ترکیبی به دلیل پیچیدگی زمانی، معمولا در سطوح پیشرفته زبان‌آموزی مطرح می‌شوند و کاربرد فراوانی در نوشتار رسمی و تحلیلی دارند.

فرق شرطی نوع صفر و نوع اول

شرطی نوع صفر برای بیان واقعیت‌های همیشگی و قوانین علمی به ‌کار می‌رود. در مقابل، شرطی نوع اول (First Conditional) برای بیان موقعیت‌هایی در آینده استفاده می‌شود که ممکن است رخ دهند که به یک احتمال در آینده اشاره دارد. 

تفاوت اصلی در این است که شرطی نوع صفر به واقعیت‌های ثابت و همیشگی می‌پردازد، در حالی که شرطی نوع اول به پیش‌بینی‌ها و احتمالات آینده مربوط می‌شود.

فرق شرطی نوع اول و دوم

شرطی نوع اول زمانی به کار می‌رود که اتفاقی که در آینده قرار است بیفتد، محتمل و واقعی است. در حالی که شرطی نوع دوم موقعیت‌های فرضی و غیرواقعی در حال یا آینده را بازگو می‌کند. درواقع، شرطی نوع دوم به موقعیت‌هایی می‌پردازد که بعید یا غیرممکن هستند.

فرق شرطی نوع دوم و سوم

در جملات شرطی نوع دوم و سوم، جمله اصلی یا نتیجه موقعیت‌های غیرواقعی اشاره دارد. با این حال، تفاوت اصلی آن‌ها در زمان وقوع این موقعیت‌ها است.

شرطی نوع دوم به موقعیت‌های فرضی در زمان حال یا آینده می‌پردازد، در حالی که شرطی نوع سوم به موقعیت‌های فرضی در گذشته اشاره دارد.

آماده تمرین جملات شرطی هستید؟

جای خالی را پر کنید.

If she ______ (study) harder, she would have passed the exam.

If it ______ (rain) tomorrow, we will cancel the picnic.

If I ______ (be) you, I would apologize.

If they ______ (arrive) earlier, they wouldn’t have missed the meeting.

If he ______ (not forget) his umbrella, he wouldn’t be wet now.

If we ______ (have) more time, we could visit the museum.

متن زیر را بخوانید و به سوالات مربوطه پاسخ دهید.

Last summer, I planned a trip to the mountains. If I had checked the weather forecast, I would have known about the storm. Unfortunately, I didn’t, and I got caught in heavy rain. If I had brought my raincoat, I wouldn’t have been soaked. Next time, if I plan a trip, I will make sure to check the weather and pack accordingly

What caused the author to get caught in the rain?

What would not have happened if the author had brought a raincoat?

What will the author do differently next time?

Which type of conditional sentence is predominantly used in the text?

جمع بندی

تسلط بر انواع جملات شرطی در انگلیسی، گامی مهم در مسیر تسلط بر این زبان است. این ساختارها به شما این امکان را می‌دهند تا تفکرات، پیش‌بینی‌ها، فرضیات و ارزیابی خود را بیان کنید.

تمرین مستمر و استفاده آگاهانه از این جملات، مهارت زبانی شما را به‌ طور چشمگیری ارتقا داده، در مکالمات روزمره و حتی امتحان‌های زبان به شما کمک می‌کند.

سوالات متداول